ناخن طلایی

فرقی نمی‌کند لاک ناخن شما از نوع براق، اکلیلی یا مات باشد یا از برندهای معروف یا ناشناخته انتخاب شده باشد، فرمول لاک ناخن تقریبا همیشه ثابت است و تنها غلظت و نوع این مواد ترکیب شده است که با هم تفاوت دارد. به طور کلی لاک ناخن از سه ترکیب اصلی تشکیل می‌شود که شامل ماده رنگی، پایه تعلیق کننده و پلیمرهای چسبنده می‌باشند. همان طور که مشخص است ماده رنگی رنگ لاک را شکل می‌دهد و در لاک‌های با رنگ مختلف متفاوت است و به طور کلی در هر ماده آرایشی رنگی دیگر نیز کاربرد دارد مثلا برای رنگ سفید از ماده دی اکسید تیتانیوم، برای رنگ مشکی و رنگ‌های تیره دیگر از اکسید تیتانیوم، برای رنگ آبی از ماده اولترامارین، برای رنگ سبز از اکسید کروم و برای رنگ قرمز از کارماین استفاده می‌شود.

پایه سوسپانسیون یا تعلیق کننده که از ته نشین شدن ماده لاک جلوگیری می‌کند شامل چند نوع حلال مختلف از جمله استات و اتیل استات است. نیتروگلوکز هم نوعی ماده پلیمری است که باعث ورقه‌ای شدن پلیمر لاک شده و باعث چسبیدن لاک به سطح ناخن‌ها و دیگر سطوح می‌شود و به همین دلیل است که اگر لاک ناخن روی سطحی بریزد پاک کردن لکه آن به سادگی امکان پذیر نیست. در کنار موادی که برشمردیم برخی از لاک‌ها حاوی اکلیل در اندازه‌های مختلف هستند که این اکلیل‌ها از پودر میکا یا حتی مروارید واقعی (در لاک‌های گران قیمت) تهیه می‌شوند. اگر روی لاکی عبارت Guanine درج شده باشد به معنای آن است که ماده اکلیلی لاک از فلس ماهی گرفته شده است.

اولین لاک ناخن به دوران چین باستان یعنی حدود چند هزار سال پیش بازمی‌گردد، چینیان باستان عادت داشتند که ناخن‌های خود را به رنگ‌های مختلف درآورند و در این کار بسیار پیشرو بودند طوری که در سلسله ژو در قرن هفتم پیش از میلاد لاک ناخن متالیک مثل طلایی و نقره‌ای و پس از آن رنگ قرمز برای آرایش ناخن باب شده بود. این لاک‌ها از مواد طبیعی مثل موم زنبور عسل، صمغ عربی، سفیده تخم مرغ و ژلاتین تهیه می‌شدند. پس از آن نیز استفاده از رنگ‌های گیاهی برای رنگ کردن ناخن مثل حنا و … در کشورهای مختلف رایج شد، اما لاک ناخن به سبک امروزی بیش از یک قرن نیست که به عنوان یک روش آرایشی شناخته می‌شود.